some people think that i can carry a tune (hindi ko sinabing magaling akong kumanta ha). at least hindi naman siguro ako mababato ng kamatis pag humawak ng microphone.
but the truth is, super late na bago ako natutong kumanta. dati noon, sintunado ako at parang ngiyaw lang ng pusa kung kumakanta ako sa banyo, kung kanta mang matatawag yon.
then nauso ang multiplex (ahemm… ano’ng year ba yon!) and most of my friends, kamag-anak at mga kakilala started singing. nag-aagawan pa ng microphone sa karaoke! eh hindi nga ako marunong kumanta kaya tatahimik na lang ako sa isang sulok.
parang na-challenge siguro ako so i said to myself na kailangan matuto rin akong kumanta. afterall mahilig ako sa music. ang dami kong alam na songs. yon nga lang, alam ko lang yong song pero hindi ko kayang kantahin.
i love bas
il valdez and i thought mas magandang mga songs nya ang umpisahan kong pag-aralan. oh yeah, basil valdez talaga! lakas ng loob di ba. from the very popular kastilyong buhangin to my personal favorites kung ako’y iiwan mo, iduyan mo and paraisong parisukat. lahat yon minasaker ko while i was trying to to learn how to sing properly. the nerve di ba!
siguro early 30’s na ako noon (mabibisto ang age! hahaha) and you can just imagine how difficult it is para mag-vocal stretching sa ganong edad. do-it-yourself pa dahil hindi naman ako nagpa-turo kahit kanino, nahihiya ako so i had to do it by myself sa kwarto ko na walang ibang nakakakita at nakakarinig.
basta susundan ko lang ng susundan yong mga tono ni basil. nag-umpisa akong walang mic. then nong kabisado ko na ang tono, sinabayan ko na. swerte ko dahil hindi naman ako nakaranas makatok ng kapitbahay!
naawa naman siguro sa akin ang bathala ng kalinangang musika kaya pinayagan akong maabot ang mga matataas na nota ng songs ni basil. sa tuwa ko nga non, nag-record pa ako ng songs at pinadala ko sa amin para marining ng mom ko, mga tita at kapatid na nakaka-kanta na ako! (hmmm… come to think of it, hindi ko nakita yong tape na yon ng magbakasyon ako! baka itinago – collector’s item! bwahahahaha!!)
since then nakaka-kanta na ako sa mga videoke bars kahit maraming tao at may scores pa na lumalabas after the song. and so far, hindi pa naman ako nababato ng bote ng beer. in fact, minsan sa san pablo, na-request akong ulitin yong wildflower (originally by skylark later on popularized by martin nievera). yong mag-asawa palang owners ng bar ang nag-request, theme song daw nila yon.
and since then, hindi na limited to basil songs ang mina-masaker ko. may aerosmith pa, bon jovi, u2, barry manilow and lately eh josh groban.
but the truth is, super late na bago ako natutong kumanta. dati noon, sintunado ako at parang ngiyaw lang ng pusa kung kumakanta ako sa banyo, kung kanta mang matatawag yon.
then nauso ang multiplex (ahemm… ano’ng year ba yon!) and most of my friends, kamag-anak at mga kakilala started singing. nag-aagawan pa ng microphone sa karaoke! eh hindi nga ako marunong kumanta kaya tatahimik na lang ako sa isang sulok.
parang na-challenge siguro ako so i said to myself na kailangan matuto rin akong kumanta. afterall mahilig ako sa music. ang dami kong alam na songs. yon nga lang, alam ko lang yong song pero hindi ko kayang kantahin.
i love bas
il valdez and i thought mas magandang mga songs nya ang umpisahan kong pag-aralan. oh yeah, basil valdez talaga! lakas ng loob di ba. from the very popular kastilyong buhangin to my personal favorites kung ako’y iiwan mo, iduyan mo and paraisong parisukat. lahat yon minasaker ko while i was trying to to learn how to sing properly. the nerve di ba!siguro early 30’s na ako noon (mabibisto ang age! hahaha) and you can just imagine how difficult it is para mag-vocal stretching sa ganong edad. do-it-yourself pa dahil hindi naman ako nagpa-turo kahit kanino, nahihiya ako so i had to do it by myself sa kwarto ko na walang ibang nakakakita at nakakarinig.
basta susundan ko lang ng susundan yong mga tono ni basil. nag-umpisa akong walang mic. then nong kabisado ko na ang tono, sinabayan ko na. swerte ko dahil hindi naman ako nakaranas makatok ng kapitbahay!
naawa naman siguro sa akin ang bathala ng kalinangang musika kaya pinayagan akong maabot ang mga matataas na nota ng songs ni basil. sa tuwa ko nga non, nag-record pa ako ng songs at pinadala ko sa amin para marining ng mom ko, mga tita at kapatid na nakaka-kanta na ako! (hmmm… come to think of it, hindi ko nakita yong tape na yon ng magbakasyon ako! baka itinago – collector’s item! bwahahahaha!!)
since then nakaka-kanta na ako sa mga videoke bars kahit maraming tao at may scores pa na lumalabas after the song. and so far, hindi pa naman ako nababato ng bote ng beer. in fact, minsan sa san pablo, na-request akong ulitin yong wildflower (originally by skylark later on popularized by martin nievera). yong mag-asawa palang owners ng bar ang nag-request, theme song daw nila yon.
and since then, hindi na limited to basil songs ang mina-masaker ko. may aerosmith pa, bon jovi, u2, barry manilow and lately eh josh groban.
did i learn how to sing? siguro. but more than that, may natutunan pa akong isang mas importanteng bagay – and that is, kapalan lang ng mukha yan! hahahaha!!!
No comments:
Post a Comment