super OFW

Sabi sa isang news report kagabi, ang bilang daw ng OFW sa ngayon ay umaabot na ng 10.6 million.  One-fourth daw yan or 25% ng total workforce ng pilipinas.  Ibig sabihin, sa bawat 4 na pilipinong manggagawa, 1 ay umaalis ng bansa.  Syempre para sa mas malaking kita. 

Top destination pa rin sa mga OFW ang USA, second ang Saudi Arabia at third ang UAE.  Although para sa akin, ang mga nasa USA, para namang hindi dapat na tawaging OFW.  Kasi alam mo naman dito sa Pinas, pag sinabing Yu-Es-Ey, totyal ang dating.  Kaya parang hindi sila trabahador.  In fact, they are treated more like gods and goddesses pag nandito sila.  “Oh I work in Cedars Sinai hospital.”  O kaya “My office is in One Rockefeller Plaza.” O di ba.  Nganga ka lang na parang bathala ang kausap mo.  

Eh kaming mga taga-Middle East, particularly sa Saudi? Parang... wala lang.  “Oh, so you work in Saudi?” sabi nga ng ilang sosyalerang na-meet ko dati.  Nakangiti nga sa yo pero alam mong may tumatakbong something sa isip.  Contempt most probably one of them.

Pag sa Middle East ka kasi nagta-trabaho, lalo na sa Saudi, aminin man natin o hindi, walang katotyalan na pag-uusapan.  Ang pinag-uusapan lang, ang kikitaing dolyares.  Ang mga eskandalosong gold necklace at makabulag-sa-laking singsing na suot ni Kabayan pag umuuwi ng Pinas.  Yon lang.  Other than that, ibang usapan pag buhay-Saudi ang kakaririn mo.

Common knowledge na kasi ang sakripisyong kailangan mong gawin kung doon ang punta mo.  The moment na nag-decide kang pumunta doon, kailangan mag-prepare ka ng matindi, mag-transform sa maraming bagay and in the end, become nothing short of a super hero.  Kaya nga siguro naimbento yang Bagong Bayani chuchu na yan eh.  Dahil kailangang mala-super hero ka pag ginusto mong maging Saudi boy o girl.

First, dapat mag-tanggal ka ng mga earthly pleasures na nakasanayan mo.  Di ba ang super hero walang bisyo?  Superman, Batman and Spidey never had a bottle of vodka on their hand.  Hindi rin sila nakikita sa saklaan, tong-itan o sa San Lazaro.  Lalong hindi sila womanizer dahil laging isa-isa lang ang leading lady nila. At lalong hindi sila inuumaga sa mga bar at kung saan-saang hang-outs na marami dito sa atin.

Ganon din pag nag-Saudi ka.  Kalimutan mo muna ang kinababaliwan mong Empraning o Red Horse.  Alam mo namang bawal kaya wag mo nang gawin.  Wag mo na rin ipagpatuloy ang karir mo as kabo ng weteng.  At kalimutan mo muna kung tirador ka ng mga bebot sa lugar nyo.  Dahil kung hindi mo aalisin ang mga bisyong yan, mas malamang kesa hindi, dagdag problema ka sa POEA at OWWA pag nagkataon.  Dami na nilang pino-problemang kabayan natin na naka-kulong dahil hindi napigilan ang pagiging pasaway.

In short, alam mong maraming bawal sa pupuntahan mo, paghandaan at sikapin mong igalang ang mga rules nila.  If you’re not ready to do that, wag ka na lang umalis.  Baka hindi ka pa nakakabayad ng ginamit mong placement fee, napauwi ka na ng Pinas.  May dala ka pang posas na remembrance.

Dapat physically prepared ka rin.  Something like Superman na wala lang kahit dilaan ng solar flares o mapunta sa ice caves. 

Anong nirereklamo mo sa 37 degrees na init ng Metro Manila?  Kung mason o pipe fitter ka at pupunta ka ng Saudi, humanda ka na sa 50 degrees ng init na titiisin mo araw-araw.  Pugon kung pugon ang labanan doon specially if you’re in the Riyadh/Central area where it is always hottest in summer.  Pagdating naman ng winter, adjust naman ang body systems mo sa near-zero temperature.  Masanay ka nang nanginginig ang baba mo, ang bilbil at lahat ng pwedeng manginig sa katawan mo. Uurong pati tutsang mo sa sobrang lamig.

Pero ang summer, madaling remedyuhan sa aircon ng kwarto o sasakyan. Ang winter, madaling kalabanin through several long johns, jackets at patong-patong na suot.  Ang pinaka-natatakot ako, pag nagsa-sand storm ng ilang araw.  Dumidilim ang buong paligid, malakas ang hangin at ang lumilipad na dala ng hangin ay buhangin (hmmm... nice rhyme).  Yong tipong kahit nasa loob ka ng kwarto mo, magugulat ka na may buhangin sa loob ng bibig mo.  Ibig sabihin, hindi na basta hangin lang ang nasisinghot ng respiratory system mo.

Dapat mentally tough ka rin.  Kung ano man ang galing na dala mo pag-alis mo ng Pinas, be ready to be tried, tested and sometimes bended pag nandoon ka na.  Ibang-iba kasi pag na-expose ka na sa international workforce.  Kung sanay ka dito na petek-petek ka lang sa trabaho dahil akala mo magaling ka, wait till some Western boss challenge your skills.  You might be the top of your batch in TESDA.  O La Salle grad ka.  But don’t stop there dahil marami ka pang matutunan na mas bago, advance at tama pag exposed ka na sa trabaho ng ibang lahi.

But of course kilala naman tayong mga Pinoy na magagaling sa trabaho.  Kaya nga mataas pa rin ang demand sa atin.  What I’m saying is, your mental and intellectual capacity will be assaulted in many ways and in many occasions.  At ang best na panglaban doon is for you to be open to new things, ideas and concepts.  One-track mind will not do you any good.

Of course hindi lang sa mismong trabaho may matututunan ka.  Pati sa people skills mo kailangang ihanda mo rin.  Matuto kang mag-pasensya, umunawa at gumamit ng sangkatutak na dipolomasya kapag ibang lahi na ang katrabaho mo. 

I’ve always had the shortest temper.  Kaya isa sa pinagmamalaki ko ay ang fact na wala akong nasapak na tao sa dinami-dami ng taon na nandoon ako.  Although maraming pagkakataon na muntik-muntikan nang umigkas ang kamay ko, in the end, talas na lang ng dila ang ginamit ko.  At least walang nakukulong for lashing out on somebody.  Malaking achievement yon para sa akin hahaha!

And now, ang pinaka-importante:  wag kang emo!  Kung gusto mo talagang mag-Saudi, umpisahan mo nang haluan ng bato, better yet, bakal ang puso mo.  Hiram ka kaya ng kryptonite kay Superman. Dahil kung lelembot-lembot ang dibdib mo, wag ka nang umalis.

You need not just to be physically and mentally strong.  Dapat, emotionally (and psychologically na rin) matigas ka.  Meron bang superhero na iyakin?  Baka konting miss mo lang sa asawa mo o syota mo, nag-ngangawa ka na.  Baka konting miss mo lang sa Nanay mo, nagsisigaw ka nang ‘uwi na akoooo’.

Being away from your family is tough.  Kung sanay ka sa Pinas na pag-uwi ng bahay, nakakalimutan ang stress sa trabaho dahil nandyan ang pamilya mo as your support system, walang ganon sa Saudi.  Buryong ka sa trabaho, uuwi ka ng bahay mo pero walang pamilya doon to distress you.

Although marami na ngayon ang naga-grant ng family status pero marami pa rin sa mga Kabayan natin doon ang hindi ganon ka-swerte.  All by myself pa rin ang drama nila.  And the best you can do is hang out with your flatmates, housemates and friends.  Na ang kinakauwian kadalasan ay inuman at videoke.  Ayan na ang umpisa ng problema!

Aside from that, dapat para ka ring si Superman o Spidey na laging nakataas ang warning systems.  Matalas ang pakiramdam sa mga danger.  Beware of things and situations na maaring ikapahamak mo.  Better yet, iwasan mo na lang na malagay sa mga sitwasyon na medyo mapanganib.  Wag ng gumala mag-isa kung disoras ng gabi.  Wala ka sa Roxas Boulevard para mamasyal at magpa-hangin.  Rape?  Holdap?  Bugbog?  Meron ding mga ganyang kaso doon.  So iwas ka na lang. 

So ano, gusto mong mag-Saudi para malaki ang kita?  Hindi sa dini-discourage kita.  Pero pinapa-alalahanan lang kita na pag pumunta ka doon, live up to the tag “hero”.  Dahil hindi ka lang hero sa ekonomiya ng Pinas.  Dapat mala-super hero ka rin mismo sa sarili mo para tumagal doon at ma-achieve kung ano man ang goal na sinet mo para sa iyong sarili. 

Being an OFW in Saudi is not a joke, it is a reality show (ay Alabang housewives ng Amazing Race yan hahaha).  Isang reality na mahirap, masakripisyo at minsan madugo.  Na hindi lahat ng gustong mag-Saudi ay kinakaya.  At doon sa mga Kabayan nating nagiging successful sa pagiging OFW sa Saudi, they do deserve the tag Bagong Bayani. Dahil talagang mala-super hero sila sa ginagawa nilang pagsisikap at pagsasakripisyo.