ds turns 4!!!

despite the many days of laziness and a few uninspired posts, DS is still much around and yes, we're on our 4th year!!!

let me grab this chance to say i wasn't too happy when i shifted to this new blogger format.  it may look hip and cool and very much updated but i lost quite a few features from the old theme like the site counter. blog links and most specially the followers widget. 

so to you my friends who are following this site, my apologies if i lost you on the sidebar.  blame it on the blogger team. and oh yeah, to me of course coz i didn't save my old theme before switching to this one. darn!

anyhooo... many thanks to those who still visit this page even just to snoop around.  or to those passers by who might be looking for something else but was drawn by something they saw and fancied.  huge thanks of course to the followers despite the posts that are sometimes as scarce as the rain in the mojave desert.

thanks guys.  hope you'll stick around as long as DS is around. 

si juan tanga... nganga

mike enriquez's imbestigador had a special episode last night in gma news channel (na ngayon para sa akin ay kaagaw na ng gma 7 pagdating sa aking viewing hours). ang nakakatawa at nakaka-intrigang title ng episode ni mike : juan tanga.  tinalakay kasi nya doon ang intellectual capacity ng mga pinoy. tayong mga magagaling mag-ingles at dati ay isang intellectual powerhouse within Asia pero ngayon ay nagiging mga juan tanga na raw according to mike's report.

paanong hindi ay bumababa na nga raw ang kalidad ng edukasyon sa atin.  in recent surveys ng mga colleges and universities sa buong mundo, not one single Philippine university made it to the top 100.  not even UP na dati ay isa sa mga pinaka-prestigious among the universities in Asia.

sa program ni mike, na-shock ako ng makita ang mga text book na tadtad ng mali at kung ano-anong ka-tangahan. ang mga libro na dapat ay accurate at mataas ang quality dahil daig pa nito ang bible kung paniwalaan at i-memorize ng mga mag-aaral.  pero wag ka, nakaka-ngiwi at nakaka-himagsik ang mga nakasulat.   sinong hudas ang nag-isip na gamiting example ang salitang 'bra' para turuang bumasa o bumaybay ang isang elementary student?  

ah, bago ko nga pala malimutan, may scam din nga pala ang text book dati noong panahon ni Gloria.  ito na siguro yon. nakakangitngit na dahil sa kasakiman at pagiging gahaman ng ilan, pati mga batang dapat matuto ng tama ay inagawan ng chance sa isang matino at disenteng edukasyon.  mabulok sana ang mga kaluluwa nyo kung meron man kayo non!

naku naha-high blood ako pero buti na lang pinatawa ako ng mga in-interview sa program ni manong mike. ang mga kabayan nating buong ningning na sumagot ng ganire.... 

tanong:  ano ang pambansang ibon?

sagot ni manong: tarat! (naka-smile pa yon huh!)

tanong: ano ang pambansang prutas?

sagot ni manang:  saging... lakatan... (oh di ba very specific pa!)

pati nga mga commercial signs, kung dati ay pinagtatawanan ko yong mga kumakalat sa internet na mga signages from india at ibang lugar na katawa-tawa ang mga spelling, dito pala sa atin marami na rin.  mga grammar na nagta-tumbling, spelling na nakaka-hilo at simpleng full the string na nakaka-windang.  

sa araw-araw na panonood ko ng tv, may napansin na rin akong mali sa mga commercials.  to think na ito ay gawa ng mga tapos sa college, supposedly mga intelihenteng nilalang.  pero hindi siguro nag-ingat kaya may sablay.

tvc#1:  knorr pang-gisa mix....  mahal na raw ang mga pang-sahog sabay pakita ng kamera sa mga  tinda sa isang palengke.  120/kl ang nakalagay na presyo ng manok.  napa-huh ako.  kelan pa naging KL ang abbreviation ng kilo?  di ba't ang kilo ay pina-ikling kilogram.  at ang abbreviation noon ay KG?  ewan ko sa inyo pero kung KL ang gamit ng mga magtitinda sa palengke na obviously ay mali, bakit hindi man lang ninyo tinama sa inyong tvc?  now that you've condoned it, eh di lalong iisipin ng marami na tama nga yon.  

eto pa...

tvc#2 : ang siksik-sulit nido commercial ni kris with her son bimby.  maganda at cute pero mali ang mga linya.  sulit, according to kris is getting more than what you paid for.  pero kung iisipin mo maige, sulit means getting your money's worth.  and getting more than what you paid for is a steal or a bargain.  that's whammy number 1.  and now whammy number 2: ang siksik ay hindi 'full of nutrients'.  kelan pa naging full ang siksik?  full is puno. ang siksik, packed. kaya dapat 'packed' with nutrients. kris should have talked it out with the production people, lalo na sa scriptwriter dahil nagmukhang nagtuturo sya ng mali-mali sa anak nya.

sige last na lang...

tvc#3:  ang pldt internet commercial where a guy proposed to the girl via webcam.  sabi ng guy 'can we go to the next level'...  ahahaha...  literal talaga ha.  you don't "go" with your girl to the next level.  you 'take' your relationship to the next level.  ay sus!

i linked these tvc's to mike's episode dahil ang punto ko, hindi lang ang masang pinoy ang lumalaylay ang kaalaman.  mukhang pati ang mga supposedly ay mga learned and educated, lumalaylay na rin at hindi nababantayan ang kanilang ginagawa.  to think na ang television, lalo ang mga tv commercial na ganito ay malaki ang impluwensya sa masang pinoy.  at kung dadami pa ang mga ganitong tvc na walang ingat at basta na lang makagawa ng kung ano, baka next year, ang imestigador ni mike, ang title na ay 'juan, mas lalo pang tumanga'.  

i really hope the government sees the need to prioritize education in it's agenda.  at huwag sanang tipirin ang budget nito.  nakita na natin dati ang galing ng pinoy.  hinangaan sa buong mundo.  kahit saang sulok, welcome ang pinoy workers dahil alam nilang magagaling tayo.  pero kung ganito ng ganito ang mangyayari sa ating edukasyon, siguradong darating ang panahon na mawawala ang pag-galang na yon.  at pati ang mga job opportunities na dati ay laging tayo ang priority, sabay mawawala na rin. 

at siguro hindi ko na kailangang i-elaborate kung ano ang magiging epekto noon sa isang ekonomiya tulad ng sa atin na lumulutang lang dahil sa dollar remittances ng overseas workers na tulad ko.  wag na nating antayin na ang magin ending natin, sabi nga ng paborito kong EB, pare-pareho tayong nganga!

saan ka - puti o itim?

Kakatapos ko lang panoorin ang Locked Up Abroad ng National Geographic Channel and this particular episode was entitled Saudi Whisky Run. Kwento ito ng isang British expat named Gordon Malloch who worked in a military hospital in Riyadh back in the late-90’s.  Dahil sa pera, sinuway nya ang isa sa mga pinaka-bawal sa Saudi – ang pagbebenta ng alak.  In the end, na napaka-obvious naman sa title nong program, nahuli at nakulong sya.

He started out small-time.  Tulad nong very common na naririnig ko sa Saudi na parang may homework lang sa high school chemistry.  Nagmi-mix ng juice, sugar and yeast na i-iimbak sa isang container for a few weeks tapos presto, may alak na. Ang masakit, hindi lang for personal consumption ang project nya.  Ginawa nya itong negosyo.  He sells as much as 50 liters of red or white wine sa isang delivery lang.  

Dahil may military pass sya dahil nga sa trabaho nya, hindi naging problema ang pagde-deliver kahit may mga check points. Though there were several instances na muntik-muntikan na syang masilat sa check point, basta nakita ang ID nya sa military hospital, nakakalusot sya. And these instances made him believe that he’s invincible.  And that he’s unstoppable.

Kaya hindi sya nakontento sa small time. Ilang panahon lang, he went big time.  In one of his weekend trips to Bahrain, may nakilala syang supplier na nakakapag-puslit ng whisky – the real thing – at sya ang ginawang distributor in and around Riyadh area.  Kwento nya, there was a time that he was keeping at least 200 bottles of Black Label in his backyard warehouse in his villa. 

His troubles started nong may nakilala syang isang prince na sya mismong um-order sa kanya ng 10 cases nong alak.  For the first time, kinabahan na sya.  But the greed for money at dahil nga akala nya his luck wouldn’t run out, tinuloy pa rin nya ang deal.  Immediately after that, ni-raid ang bahay nya.  Syempre nakuha ang kahon-kahong ebidensya.  

Mula sa pagbibilang ng limpak-limpak na riyales, biglang-biglang mga suntok na ng mga pulis ang binibilang nya.  He was thrown into Al-Malaz Prison, walang trial-trial at na-sentensyahang makulong  ng 3 taon, may bonus pang 800 lashes.

Kahit dramatization lang yong mga eksena buhat sa pagka-aresto nya hanggang sa buhay nya sa loob ng kulungan, sobrang realistic pa rin ang dating.  It made me cringe. (Though let me point out na ang mga ginamit na muttawa, to me, looks like ordinary Saudis at hindi yong talagang heavily bearded white-clad religious police na itsura pa lang ay nakakatakot na).

Medyo maswerte pa rin sya dahil hindi pa nya naranasan yong lashes at kalahati lang nong 3 year sentence ang na-serve nya pero nabigyan sya ng pardon.  He didn’t mention anything about his embassy working on his case but I suppose his government has had something to do with the unexpected amnesty.  And now he can tell his story, teary-eyed at some point, from the comforts of his home in Scotland. 

Halos dalawang dekada din akong nabuhay at nagtrabaho sa Saudi.  At dahil alam ko ang kalakaran ng buhay doon, naintindihan ko ang istorya ni Gordon.  Though I wouldn’t justify his greed at talaga namang mali yong paraan ng pagkita na ginawa nya, nauunawaan ko yong punto nya na kumita ng mas malaki kesa sa sweldo nya.  Afterall, he’s there for the money (aren’t we all?).  

At dahil nga matagal akong nagtrabaho sa bansang yon (and heaven knows kung madadagdagan pa yong 18 years – i’m in a lull but not putting a full stop to my ofw career as of yet), I can say with conviction na sa mga expat workers, mas malaki ang porsyento ng mga pasaway kesa mga sumusunod sa mga batas ng bansang yon.  To state it a little bolder, madalang – kung meron man – na makakapagsabing wala silang nilabag na kahit anong batas ng bansang yon (sige kayo, ang kidlat baka hindi mag-agree!).  

Hindi lang dahil sa simpleng pasaway.  Pero ang pinaka-ugat kasi non, ang katotohanang napakraming bawal . Kaya kung ikaw ay galing sa isang malayang bansa tulad ng UK at syempre Pinas, mahirap talagang sundin ang batas nila at iwasan lahat yong mga sinasabi nilang bawal. 

Alisin na natin yong addiction sa mga bawal na bisyo.  Like alak, sabong at ibang form of gambling.  Wag na nating ibilang  yong mga taong talagang may addiction sa mga ganyang bagay.  Lalo yong mga adik sa recreational drugs. Kasi in the first place, hindi na lang sana Saudi ang pinuntahan nila kung ganon.  

Ang focus na lang natin, yong karamihan ng mga kababayan nating manggagawa na walang ibang nasa utak nong mag-abrod kungdi ang kumita ng mas malaki para sa ikagaganda ng buhay ng kanilang pamilya.  Yong mga medyo mabait, medyo matino at medyo takot na taong tulad ko (and that’s not open for argument! Hahaha).  

Gusto kong isipin na naging isang matino at maayos akong  Pinoy OFW sa bansang yon.  Pero kung hahatiin sa dalawang grupo ang mga expats doon – itim para sa mga may ginawang paglabag at puti para sa mga mababait at malilinis na walang kahit anong bahid, sumunod 100% sa batas, siguradong hindi sa puti ako mapupunta. 

Hindi dahil sa pasaway ako.  Hindi dahil sa may bisyo ako. Pero mahirap lang talagang gawin na huwag lumagpas sa guhit kung napakaliit ng demarcation line na pinapayagan kang galawan mo. Isang simpleng pagkikilala ng isang babae at lalaki - something na normal at non-issue sa Pinas - ay isang paglabag sa batas kung nasa Saudi ka. 

Sa akin, dalawang halimbawa na lang ang gagamitin ko para hindi ito masyadong humaba (as in maraming justification? hahaha).

Hindi ako manginginom pero may ilang beses din akong napaharap sa inuman.  Just for the company of friends na mas masarap kasama lalo kung nagkakantahan pa sa videoke. Pampalipas oras.  Pang-alis homesick. Pero di ba, it’s one big irony kung nagkataon dahil kahit hindi ako umiinom (or in rare occasions na napipilit ako ng sinasabi nilang social drinking), nandon pa rin ako at sabit pa rin ako sa hulihan kung minalas-malas.

During my early years, nag-attend na rin ako ng bible study sa imbitasyon ng isang kaibigan.  Ito hindi na bisyo.  Bible na ang usapan dito.  Religious.  With higher purpose.  Pero bawal pa rin.  At paglabag pa rin yon sa isa sa pinag-babawal ng bansang yon.

Counting the many same people like me na takot sa pulis at siguro’y mamamatay sa takot kung maisasakay sa police car kaya hindi intentionally gumagawa ng pag-labag sa batas.  And yet lumalabag pa rin sa batas in one way or another, sa maliit at kahit walang kakwenta-kwentang paraan.  Yon yong sinasabi kong malaking percentage na may violation pa rin ng law.  Kaya sa itim pa rin ang bagsak kahit relatively ay mababait na expat sa bansang yon.

Ang kagandahan nito, madalang sa mga taong ito ang napapahamak dahil marunong silang gumamit ng katakot-takot na pag-iingat.  Dahil sa totoo lang, may kaunting tolerance din naman ang mga tao doon.  Oo at gumagawa ka ng paglabag.  Pero gawin mo na lang sa loob ng kwarto o bahay mo.  Kung hindi nila nakikita, walang issue.  Kung hindi nila alam, wala silang pakialam.

Pero kung talagang pasaway ka, lumalabag dahil akala mo ay hindi ka tatamaan ng malas, sa mga tulad ni Gordon na pasaway na ay matigas pa ang kukote, ang problema ay nandyan lang sa tabi-tabi.  And the reality of getting caught is almost as sure as the sandstorm that brings the change of seasons. And needless to say, this is the last place on earth you’d want to have a run-in with the law.   It is the place you wouldn't want to be locked up. 

a gloomy afternoon

its just another lazy, gloomy friday afternoon.  i was slouched on the couch ready to doze off when this song came up on tv.  it's been ages since the last time i've heard it.  and with the rain threatening to pour and further dampen my already bored spirit, i immediately drowned with a warm feeling of nostalgia. 

then sleep abandoned me altogether.